نمره 20

...یکی از اون لذت های توصیف نشدنی دوران کودکی من گرفتن نمره بیست بود!....گرفتن نمره بیست اون قدیما مثل حالا نبود که خیلی راحت اتفاق بیفته!...نمیدونم شاید حالا هم اینجوری نباشه و شاید اون موقع هم خیلی سخت نبوده ولی خوب با توجه به سطح درسی بچه ها  معمولا گرفتن نمره بیست در میان سی چهل تا دانش آموز جلوه خاصی داشت!...و برای صاحبش غرور و لذت خاصی به همراه می آورد...زمانی که دفتر املاها توسط خانم معلم تصحیح میشد دل تو دلم نبود! ..معمولا نمره ها خوانده نمیشد و فقط بعد از تصحیح دفتر ها رو بر می گردوندن!... و من با با هیجان صفحات رو ورق میزدم تا به آخرین املا برسم ...و وقتی در پایین متن املا این نمره به غایت زیبا رو میدیدم انگار دنیا رو به من داده بودن!..اصلا شکل این عدد خیلی زیبا بود زیباییش با هیچ عددی قابل قیاس نبود حتی از اعداد بالاتر از خودشم زیبا تر بود  19/5 هم زیبایی 20 را نداشت! فقط بیست!مخصوصا وقتی یه کلمه آفرین یا صد آفرین با خط مخصوص خانم معلم که ن را به صورت شکسته می نوشت  زیر اون خط کشتی مانند که جایگاه عدد 20 بود نقش بسته بود!...گاهی دقیقه های متوالی به نمره و امضای خانم معلم خیره میشدم و در اون خطها و نقطه ها غرق!....گاهی روی خطوط امضا و نمره که با خودکار قرمز نوشته میشد رو با خودکار غیر همرنگ خط چین میکشیدم تا جلوه بیشتری داشته باشه!!! این کار منو یاد چراغهای نئون دور تابلو های کفش بلا و یا وین می انداخت که اونوقتها با خاموش روشن شدنشون احساس چرخشی بودن نور اونها رو دور تابلو میداد!.....یکی از افتخارات هر دانش آموز درسخوان زمان ما تعداد بیست هاش بود ..و یکی از کل کل های من و خواهرام و گاهی همکلاسی هام شمردن بیست هامون بود! و اینکه چه کسی تعداد بیست بیشتری گرفته...متأسفانه در سیستم بدون نمره امروزی این لذتها از دانش آموزان برتر گرفته شده!..نمیخوام انتقاد کنم شاید کسانی که تصمیم به حذف نمره گرفتن دلایل بهتری داشته باشن ولی با اینکار نوستالژی گرفتن بیست و افتخارشو از بچه های درس خوان گرفتند!