قاصدی از گذشته

...یادش بخیر قدیما مثل امروزه بچه ها تو خونه نبودن ..همیشه در جنب و جوش و بازی بودن ..بازی های مهیج که باعث تحرک جسمیشون میشد و اینجوری روحشونم تقویت میشد!..کوچه ها اغلب پر از هیاهوی بچه ها بود...الان کوچه ها سوت و کوره واگرم چند تا بچه بخوان بازی و هیاهوکنن بزرگترها اعصاب ندارن!!..خلاصه همه چیز دست به دست هم داده که نسلی تنبل و چاق بوجود بیاد که نای هیچگونه تحرکی رو نداره!..غرض از بیان این مقدمه این بود که دیروز یاد یکی از بازی های مفرح زمان کودکی افتادم ..بازی که اغلب در تابستانها و فصل خشک سال توی محله های کرمانشاه انجام میشد ...این بازی خطخط نام داشت و دو مدل بود یکی پسرانه و یکی هم دخترانه...گاهی هم مدل دخترانه را مدل تهرانی ها میگفتیم!!..مدل پسرانه یا نوع اول یک مستعطیل بود که شش تا خونه داشت و در انتهای خانه ششم یه نیم دایره بود به اسم آتشخونه!! این خطها رو ما توی حیاط یا کوچه توسط یک تکه گچ و اگر نبود یک تکه ذغال میکشیدیم! توی حیاط به خاطر الگوی موزاییک ها معمولا دقیقتر و قشنگتر میشد!...بازی به اینصورت بود که چون معمولا بچه ها دمپایی میپوشیدن یه لنگ دمپایی رو باید می انداختی تا بیفته توی خانه مورد نظر که ابتدا از 1 شروع میشد بعد بازیگر به پا رو جمع میکرد و به صورت جهشی با یک پا جلو میرفت و با زدن ضربه های متوالی لنگه دمپایی رو از شماره 1 به شماره 2 و الی آخر هل میداد و قانو, ...ادامه مطلب